شفای درون خویش

سلام

امیدوارم حالتون خوب باشه.

در غیر اینصـورت حـالتون خـوب نمی شه، مگه زمانی که با خودت کنار بیایی و دست به زانوی خـودت بگیری و بلند شی و قدمی هرچـند کوچیک، برای اهداف بزرگی که در سر داری برداری؛ اهداف بزرگ و عظیمی که در ذهنت انباشته‌ای و مسیر آرامش و فراغتت رو مسدود کرده.

و آدمی چـطور می‌توونه شاد و موفق باشه، وقتی که ذهن و وجـودش آروم نیست و رشته‌ی افکارش در هم پیـچـیده و روانش زیر سنگینیِ بار مسئولیت‌های بی‌شمار، به‌هم ریـخـته؟!

وقتایی هم که دلت گرفته، دل بده به دلِ زندگی و خـیلی ساده، خودت رو با دلخـوشیهای معمولیِ پیش‌ پا افتاده سرگرم کن، چای دم کن، قفسه‌ی کتاب‌ها رو مرتب کن، به گل‌ها آب بده. چه اشکالی داره آدم در دل همون روزمرگی‌های جـزئی زندگی، شفای درونِ خـودش رو پیدا کنه؟