مدرسه‌ چهارباغ

مدرسه چهارباغ، مدرسه سلطانی و مادر شاه نیز نامیده می شود، از آخرین یادگارهای عصر صفوی‌ و یکی از شاهکارهای معماری، کاشی‌کاری و نگارینه‌های این دوره است که برای تدریس و تعلیم به طلاب علوم دینی در دوره شاه سلطان حسین، آخرین پادشان صفوی از سال 1116 تا 1126 هجری قمری ساخته شده است. مدرسه چهارباغ، که به قول بسیاری از محققین هم مدرسه و هم مسجد بوده، با 8500 متر مربع مساحت، در ضلع شرقی خیابان چهارباغ قرار دارد.

این مدرسه‌‌ در نبش خیابان آمادگاه و چهارباغ قرار دارد، همین که جلوی سردر آن توقفی کنید و نگاهی به آن خطوط و رنگ و نقش و طرح و نگاره‌های کاشی‌ها و سردر بیندازید خودش دستتان را می‌گیرد و به درون می‌کشاندتان. درون آن حوض آبی بزرگ با صدای عبور آب مادی و درختانی کهن، فضایی شگفت برای باش و قرار آدمی ساخته‌اند.

این روزها غرفه‌های بیرونی این عمارت که سکوی خوبی برای نشستن و تماشاست پر از آدم‌هایی‌ست که به هر بهانه می‌خواهند دمی در چهارباغ بگذرانند. برای شخص من شباهتی هم میان این غرفه‌ها به غرفه‌های سی‌وسه‌پل و آدم‌هاش داره. انگار ادامه یکدیگرند. این مدرسه زیاد هم برای مردم نیست و فقط روزهای پنجشنبه و جمعه فرصت دیدار برای عموم هست.

سکوها یا غرفه‌های بیرونی مدرسه‌چهارباغ